Het wonder van de biodiversiteit

“Slecht jaar voor bestuivende insecten”, zo kopte de NOS een tijdje terug. Misschien denk je, jammer, maar zo is de natuur. Soorten sterven uit, zoals de dinosauriërs en de dodo, en nieuwe soorten ontstaan. Als je het niet van huis uit meegekregen hebt is het waarschijnlijk moeilijk om je voor te stellen hoe rijk – en belangrijk – de biodiversiteit in Nederland is. We kennen nog wel het verschil tussen mussen en kraaien, of tussen bijen en wespen. Dat het met sommige soorten wat minder gaat, so what?

Toch is biodiversiteit belangrijk om twee redenen. Allereerst, de Bijbelse reden. God heeft eerst de dieren gemaakt, en daarna pas de mens. Van begin af aan was er een sterke verbinding tussen beiden. Nog voordat Eva geschapen werd en de mens zijn grote opdracht kon gaan uitvoeren (Gen. 1:28), staat er in Genesis 2:20: “Zo gaf Adam namen aan al het vee en aan de vogels in de lucht en aan alle dieren van het veld…”

Het eerste wat Adam deed nadat hij geschapen was, was zich verwonderen over wat we nu biodiversiteit noemen, en een band aangaan met al het leven op aarde. Wij zijn door God geschapen als een van de levensvormen, net als bij ons heeft Hij ook alle andere levensvormen zorgvuldig bedacht en gemaakt. Bovendien is het lot van al het leven op aarde verbonden met elkaar.

Dat is de tweede reden om oog te hebben voor biodiversiteit. In de statistiek noemen we dit platvloers ‘ecosysteemdiensten’. Mensen worden gelukkig wanneer ze zich bewust zijn van de grote rijkdom aan diersoorten (ga maar eens met kinderen een dagje naar de dierentuin!). Maar biodiversiteit is ook essentieel voor de voedselproductie – wanneer gewassen zoals fruitbomen en groenteplanten niet bestoven zouden worden door bijen dan zouden ze geen voedsel meer opleveren.

Als je van de week weer eens buiten bent, kijk dan eens om je heen. Hoeveel soorten dieren kom je tegen? (Of als je echt enthousiast geworden bent: doe mee met een van de tellingen via https://www.tuintelling.nl/.)