Oude wijsheid

Lichtpuntjes

In veel kerken wordt aankomende zondag de eerste adventskaars aangestoken. En met iedere week zal er een extra kaars worden aangestoken. Het licht wordt meer, om uit te beelden dat het licht van Jezus op aarde steeds dichterbij komt. Iedere week een nieuw lichtpuntje van verlangen en hoop.

Dat brengt ons bij de vraag: Waar zien wij lichtpuntjes als het gaat om een leven van genoeg? Wat doet je verlangen groeien? Waar word je hoopvol van?

Er zijn een heleboel mooie initiatieven aan te wijzen. Maar als theoloog zie ik een eerste lichtpuntje in oude tradities. Juist nu er in deze weken veel over de politiek van dit moment wordt gepraat, zie ik toekomst in die oude tradities. Die bevatten veel wijsheid.

Oude en nieuwe gemeenschappen

Laat ik het concreet maken. Ik las het boek Hoe handel ik eerlijk toen ik met een groep jongeren op retraite was in een klooster. Het was heel mooi om het verhaal daar te lezen omdat ik de parallel zo levendig voor me zag: monniken leven al eeuwen in gemeenschappen. Niet alleen staat stilte centraal als kernwaarde, ook soberheid. Soberheid betekent een duurzame levensstijl en maatschappelijke betrokkenheid. Je ziet het in hun gematigde levensstijl. Maar je voelt ook de vreugde van broederschap en warme gastvrijheid.

Ik zie het als een lichtpuntje dat deze duurzame manier van leven verbonden met elkaar al lang bestaat. En dat we het weer terugzien in de samenleving. Zoals bij Herenboeren, een coöperatie om samen met de boer duurzaam voedsel te produceren.

De kerk heeft op dit punt goud in handen. Zie jij dat ook zo? Wat is voor jou een hoopvollichtpuntje?