Je werk mee naar de kerk

In de kerk gaat het vaak over de relaties met God en onze naasten. Dat is ook wat Jezus ons leerde.

Maar hoe vaak gaat het over je dagelijks werk? En dan niet alleen over hoe je een betrouwbare collega kunt zijn, maar gewoon, je werk. Of dat nu betaald of onbetaald is; excelsheets invullen, luiers verschonen, schappen vullen, vergaderen…

Wat hebben werk en kerk met elkaar te maken?

In de tijd van de Vroege Kerk brachten mensen vruchten van de oogst mee naar de erediensten. Om het beste van hun oogst te offeren aan God, te danken en te bidden. Zo kwam het werk letterlijk in de kerk.
In een leerdocument uit de derde eeuw staat dat de voorgangers van de kerk deze vruchten niet in ontvangst mochten nemen als die met onrechtvaardigheid werden verkregen. Ook de weduwen mochten niet eten van het voedsel als dat op een onrechtvaardige manier was geproduceerd. Het zou hun toch niet echt voeden en hun relatie met God alleen maar verstoren.

Dit lijkt misschien streng, maar het laat vooral een positieve visie op werk zien. Werk heeft alles te maken met je relatie met God en je naasten. Werk kan bijdragen aan bloei, recht, verzoening, herstel. Of in iets minder hoge bewoordingen: dat alles leefbaar blijft. Ons werk maakt deel uit van de wereldwijde verzoening die Jezus heeft gebracht. Alles in de hemel en alles op de aarde wil Jezus verzoenen – dus ook de uren achter je computer, de tijd met een huilend kind, de gesprekken die je moeilijk vindt.

Bij ons in de kerk hebben we vorig jaar een nieuw ritueel geïntroduceerd. Bij het avondmaal brachten we allemaal iets van ons werk naar voren. Spalken, schoonmaakdoekjes, roosters, tissues…
Zo offerden we ons werk aan God. En tegelijkertijd legden we zo open voor God neer waar we onze (ethische) twijfels bij hadden.

Misschien ook een mooi idee voor bij jou in de kerk?

P.S. Als je dit idee wil pitchen bij je dominee: het staat allemaal in het boek ‘Work and Worship’, van Matthew Kaemingk en Cory B. Willson.