Medelijden is meelijden

Delen in Christus’ lijden

Een ontdekking van de afgelopen veertigdagentijd vasten van vlees en zuivel, is dat medelijden ook meelijden kan betekenen. Dit is best ingewikkeld, en ik kan maar een deel in deze blog belichten. Deze keer staat het delen in Christus centraal:

‘want zoals wij volop delen in het lijden van Christus, zo delen wij volop in de troost die God ons door Christus geeft’ (2 Korintiërs 1: 5)

Het zoeken naar recht, vrede en vriendelijkheid begint bij medelijden. Mijn vasten, overtuigd van de impact van mijn levensstijl op de planeet, is hiervan een klein voorbeeld. Hiermee wordt duidelijk dat het goede zoeken pijn kan doen. Mijn humeur leed in ieder geval met het missen van mijn bakje magere yoghurt in de ochtend.

Lijden en troost

Te meer leden de christenen in de eerste eeuw, waar Paulus de bemoediging aan schrijft. De bemoediging gaat samen met een oproep volmaakt te zijn. Dit hoort bij elkaar. Wanneer we delen in het lijden van Christus is dat niet het doel. Wat we van Jezus leren in de tuin van Getsemane is de gehoorzaamheid en trouw aan de Vader. Dat is de kern, ook voor ons leven. Dat is dus een leven van dienstbaarheid en zelfopofferend getuigen voor de wereld. Wanneer wij daarom lijden omdat we Jezus volgen, worden we door Paulus bemoedigd. Onze blik is gericht op de toekomst: op de troost en glorie die God ons belooft heeft. Ons lijden wakkert de hoop op God aan, Hij zal ons redden. Met deze hoop kunnen we volhouden.

Van meelijden naar getuigen

Mijn kleine stapje in de 40 dagentijd was daarom niet vruchteloos, het heeft tot een compromis geleid van enkele dagen zonder zuivel per week. Als we volhouden wordt ons meelijden een bron van medelijden en blijft het medelijden de aandrijver van ons dienstbaar getuigen voor de wereld. Dan zien we het einddoel: Met ons getuigen is God aan het werk, en worden wij getuigen van Gods nieuwe wereld.