Drie pinksterlessen voor de kerk

Als Leven van genoeg kunnen we er in de Pinkstertijd niet omheen: de eerste christenen in Jeruzalem hadden alles gemeenschappelijk. Spontaan (of door de Geest gedreven?) begint de eerste kerk alles te delen. Wat wil dit eigenlijk zeggen? Er zijn drie lessen voor de kerk van vandaag te trekken. 

Ten eerste, de kerk kan helpen om eerlijker te leven. Stel dat je je spullen met elkaar deelt: een boor, je auto, kledingruil, dan hoef je minder nieuwe spullen te kopen. Dat is een grote stap om ook je ecologische impact te verminderen.  

Ten tweede, doe het van harte. Dit gemeenschappelijk bezit was meer een gewoonte om elkaar te helpen, dan dat het een groepsplicht was. Deel je spullen uit naastenliefde, niet als plicht.  

Ten derde, de kerk kon dit doen omdat ze vertrouwde op Gods belofte: er is genoeg wanneer we delen. De eerste kerk had daardoor geen tekort. Later in het Nieuwe Testament blijkt dat de kerk van Jeruzalem wel een tekort lijdt, en daarom organiseert Paulus een collecte. Delen is iets waar we mee bezig blijven, terwijl we vertrouwen op Gods zorg.  

Hebben jullie in de kerk ervaring met spullen delen? Hoe verloopt dat?