Een manier om te vasten van afval

Een goede stap

Er is goed nieuws voor het miljoenen mensen, dieren en overige natuur. Deze week is besloten de export van plastic afval vanuit de EU naar ontwikkelingslanden aan banden te leggen. Het zit zo: Ongeveer de helft van ons plastic afval wordt in ontwikkelingslanden gesorteerd en ‘gerecycled’. Dat laatste gebeurt niet. Het plastic eindigt op illegale afvalbergen. Hier vergaat plastic tot microplastics, en komt zo in de grond, het grondwater, het drinkwater, het voedsel en de lichamen van de lokale bevolking terecht. Ons schone milieu, hun vervuilde milieu.

Gelukkig is er politiek actie ondernomen. Toch blijft het wrang. Dit moderne probleem gaat in tegen onze zorgplicht voor ons gemeenschappelijk huis, de schepping. Daarom schrijven we de komende weken over afval en wat we ermee moeten. Volgende week vertelt Alexander over zijn vastentijd, waarin hij vast van al het plastic. Mogelijk is het niet meer dan een biecht van al het onmogelijk te voorkomen leed dat wij veroorzaken.

Het probleem

Neem nou verpakkingen in de supermarkt. Deze verpakkingen houden ons eten vers tot aan de winkel. Hier zit een bepaalde economie achter, namelijk één die vindt dat altijd alles beschikbaar, gewassen en gesneden moet zijn, zoals onze verse kruiden uit Marokko (AH) of Kenia (Jumbo) en groente uit Spanje (alle supermarkten). Van in ieder geval twee van de genoemde landen is bekend dat deze landbouw samengaat met arbeidsuitbuiting en onverantwoord gebruik van het schaarse water. Van dit ene voorbeeld van voedsel(verpakking) hebben we dus al onrecht bij productie en bij het overblijvende afval gevonden.